Een beestachtig toffe tijd! haha

Hallo allemaal,
Na een weer veeel te lange tijd niet actief geweest te zijn met ons blog volgt er hier eindelijk weer een! Maar waarom zijn ze dan zo onactief met bloggen horen wij jullie denken, nou we zijn gewoon heel erg druk met van alles en nog wat hier! En daarbij komt dat de tijd hier voorbij vliegt! Bijna elke dag is er na het werken wel iets leuks te doen: van karaoke tot kampvuur en van met z'n allen naar de supermarkt tot een gezamelijke afkoelende duik in de zee ;)

sinds drie weken geleden is er veel veranderd en een van de leukste verandering is dat we op dit moment nog bij Tasikoki zijn! Officieel hadden we een ticket naar Singapore gisterenmiddag! Maar die hebben we verzet tot 5 maart omdat we het hier zo ontzettend naar ons zin hadden ;) En ook omdat er gewoon nog heel veel onafgemaakt werk is waar we net lekker mee bezig waren! Tim is gepromoveerd tot team-leader wat betekend dat hij verantwoordelijk is voor de dagelijkse routine van het schoonmaken van de hokken, het voeren van de dieren, en het meest belangrijk het bedenken en maken van de enrichments! (wat inhoud dat je iets bedenkt wat de beesten een beetje bezighoud, denk aan moeilijk ingepakt eten etc.) En JJ houd zich nog steeds alleen maar bezig met allerlei projecten, van een zweedse man heeft hij leren lassen en helemaal blij met een nieuw hok voor de apen dat is gebouwd!

We hebben het beide ontzettend naar ons zin, de sfeer die in de groep vrijwilligers hangt is supergoed! En het is erg leuk dat leeftijd eigenlijk helemaal niets uitmaakt, we zijn echt een hechte groep en dat terwijl de leeftijd van de jongste vrijwilliger, Tim (voor de mensen die het even vergeten zijn Tim is 18 lentes jong) Tot de oudste vrijwilligster Anna die 68 jaar is! Op de een of andere manier worden er voor iedereen bijnamen bedacht Tim staat ook wel bekend als ''Fear of the Forest'' omdat hij het liefst met een machette zo veel mogelijk bomen omhakt (die in de hokken worden gebruikt natuurlijk) En JJ is blij dat zijn bijnaam van ''Jolly Jester'' naar ''Iron JJ'' is veranderd, heeft toch net iets meer status haha.

Afgelopen week hadden we 3 dagen vrij gevraagd om samen met twee mede-vrijwilligers naar Bunaken te gaan, dit is een klein eiland een uur varen uit de kust van Manado (een grote stad waar we in de buurt zitten, ong. 1.5 uur rijden) na 4 weken elke ochtend om half 6 opstaan was het wel eens lekker om in een luxe duik-resort twee nachtjes door te brengen! De twee meiden (Madeleine uit Zweden en Kiara uit Australie) waarmee we naar Bunaken waren gingen beide duiken, wij hielden het bij snorkelen maar konden prima met ze mee zwemmen en leuke onderwaterfoto's maken! De duikinstructeur had een soort belletje dat je onderwater nog goed kon horen en elke keer als hij iets bijzonders zag maakte hij daarmee geluid. Dat was voornamelijk om Kiara en Madeleine te waarschuwen waar ze moesten kijken maar wij doken dan ook altijd naar beneden om even te kijken, ze waren aan het duiken op 10 meter diepte maar naar hun toe duiken was geen probleem, wat wel de eerste paar keer gebeurde was dat je heerlijk naar een zeeschildpad aan het kijken was en dan geen adem meer had, boven je keek en tot de conclusie kwam dat je eerst nog 10 meter naar boven moest zwemmen, en dat dan zo snel mogelijk deed haha. We hebben schildpadden gezien, een heleboel bijzondere vissen en een supertoffe waterslang! Helaas gingen deze 3 dagen veel te snel en voor we het wisten ging om half zes gewoon weer de wekker bij Tasikoki.

Om jullie een idee te geven van een interessante gebeurtenis op een willekeurige dag vrijwilligerswerk, dit was vandaag: Toen we net na het ontbijt rustig terug liepen van het vrijwilligershuis naar de dieren komen ineens twee van de vrijwilligers naar ons toe rennen ''Bento (een van de orang-oetan) is ontsnapt'' En omdat er geen enkel ander verblijf was moest JJ terwijl de orang-oetan ontsnapt was snel zijn hok fixen, dus met alle tools naar zijn hok toe gerend en terwijl de orang-oetang het gereedschap (Bento is dol op gereedschap!) probeerde af te pakken is het toch gelukt om zijn hok te repareren en na een klein uurtje zat hij weer veilig binnen en kon iedereen rustig doorgaan met z'n werk.

Omdat we eindelijk een beetje normaal internet hebben proberen we ook wat foto's up te loaden van de afgelopen 5 weken!!


Groetjes vanuit het steeds warmer wordende Indonesie!